Σκέψεις και Προτάσεις για την λειτουργία του Δικτύου Συλλόγων και Κινήσεων Πολιτών Εύβοιας

Με την ευκαιρία της συζήτησης για την λειτουργία του Δικτύου στη συνέλευση της Παρασκευής 16 Ιανουαρίου στις 7 μ.μ. στην ΔΕΠΑΧ και για την αναγκαιότητα ενός κανονισμού λειτουργίας, καταθέτουμε αυτές τις εισαγωγικές σκέψεις και όποιος φίλος θέλει μπορεί να κάνει τις δικές του προτάσεις και σχόλια.

Το θέμα της λειτουργίας και της προοπτικής του δικτύου μας απασχολεί όλους από την πρώτη στιγμή της συγκρότησής του.
Όλοι καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα του σήμερα σε συνθήκες που τα προβλήματα του περιβάλλοντος και όχι μόνο υπερβαίνουν τον τοπικό τους χαρακτήρα, παίρνουν στην κυριολεξία παγκόσμιο χαρακτήρα. Οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και άλλα προβλήματα μας υποχρεώνουν να σκεφτούμε ως κάτοικοι του ίδιου σπιτιού. Του πλανήτη μας.
Με βάση λοιπόν αυτή τη λογική συναντηθήκαμε αρκετοί φίλοι από όλη την Εύβοια εδώ και ένα χρόνο περίπου και αρχίσαμε αυτό το διάλογο για το δίκτυο. Να μπορούμε να παρεμβαίνουμε στα θέματα που απασχολούν το Νομό μας. Να δίνουμε δύναμη και να ισχυροποιούμε παρεμβάσεις και τοπικές πρωτοβουλίες. Να αναδείχνουμε και να ενισχύουμε προβλήματα με πανευβοϊκή διάσταση. Κάθε σύλλογος περιβάλλοντος, κάθε κίνηση πολιτών, στην σκέψη ότι δίπλα του,στην άλλη πόλη,στην άλλη περιοχή του Νομού μας, υπάρχουν άνθρωποι που βαδίζουν στον ίδιο δρόμο, παίρνουν δύναμη και δεν αισθάνονται μόνοι τους.
Η εμπειρία μας μέχρι σήμερα έδειξε την δύναμη της ενότητας και της συμπόρευσης. Ο αγώνας κατά του λιθάνθρακα είναι ένα καλό παράδειγμα συνεννόησης και συμπόρευσης. Οι σύλλογοι περιβάλλοντος του Αλιβερίου και του Μαντουδίου συναντήθηκαν όχι μόνο με τους άλλους συλλόγους του νομού αλλά και με πρωτοβουλίες από όλη την Ελλάδα στον αγώνα κατά των μονάδων λιθάνθρακα. Και αυτή η συνεργασία εκφράστηκε και μέσα από σοβαρές κινητοποιήσεις που είχαν σοβαρή απήχηση στην κοινωνία της Εύβοιας και γενικότερα. Η εμπειρία του «Πισσώνα», η ανάδειξη πανελλαδικά ενός περιβαλλοντικού εγκλήματος που ταλανίζει το νομό μας εδώ και σαράντα χρόνια αποτελεί επίσης ένα δεύτερο καλό παράδειγμα συνάντησης και κοινής συμπόρευσης συλλόγων και κινήσεων πολιτών από τον Πισσώνα, την Αρτάκη, το Μεσσάπιο, το Λήλαντα και την Χαλκίδα. Το κίνημα που αναπτύχθηκε υποχρέωσε την πολιτεία να στείλει επιθεωρητές, την αυτοδιοίκηση να ανησυχήσει, να πάρει έστω και αργά κάποια μέτρα ελέγχου, να υποχρεώσει τις επιχειρήσεις που μολύνουν, να ξαναδούν τα θέματα της περιβαλλοντικής προστασίας και των όρων λειτουργίας τους. Ασφαλώς το θέμα δεν έχει κλείσει ακόμη. Χρειάζονται να γίνουν πολλά ακόμη. Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως χτες. Και αυτό οφείλεται στην συνάντηση μιας ευρύτερης συνάντησης πολιτών ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες πολιτικές και ιδεολογικές τους προτιμήσεις. Μιας συνάντησης που είχε ως βάση την κοινή μας πεποίθηση για την προστασία του περιβάλλοντος. Όχι απλά ως μια οικουμενική αναγκαιότητα που ευαισθητοποιεί ανθρώπους και κοινωνίες, αλλά περισσότερο ως μια συνειδητή πολιτικοποιημένη επιλογή, που ερευνά τις βαθύτερες αιτίες και αναδεικνύει τα μείζονα πολιτικά θέματα. Γιατί το περιβάλλον είναι μια βαθειά πολιτική υπόθεση.
Ασφαλώς ο καθένας μας έχει τις ιδιαίτερες πολιτικές ή ιδεολογικές προτιμήσεις. Αυτό, χωρίς να αποτελεί εμπόδιο στην συμμετοχή του στο δίκτυο και στην συνεργασία, είναι χρήσιμο όταν συμβάλλει στην δημιουργική σύνθεση των απόψεων και όχι στην επιβολή των απόψεών του. Όταν δηλαδή ο χώρος του δικτύου θα είναι ένας χώρος δημιουργικού προβληματισμού και όχι χώρος επιβολής των απόψεων κάποιων ή της απαίτησης να αποδέχονται οι άλλοι την συνολική μας πλατφόρμα, για να συμφωνήσουμε σε επιμέρους θέματα. Μέσα από την σύνθεση των απόψεων θα συγκλίνουμε και θα προχωρούμε μπροστά στηριγμένοι στα σημεία που μας συνδέουν και που θα ανακαλύπτουμε συνεχώς μέσα από την κατανόηση και τον διάλογο. Χωρίς παρωπίδες και στερεότυπα.
Τα άλλα θέματα που αφορούν θέματα λειτουργίας, οργανωτικά κ.λ.π. θα βρούμε όλοι μαζί την καλύτερη λύση.

Ένα τέτοιο δίκτυο έχει αναγκαιότητα αλλά και προοπτική.